Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa to choroba obejmująca dwie osobne jednostki chorobowe: zakrzepicę żył głębokich oraz jej najcięższe powikłanie – zator tętnicy płucnej. Przyczyną choroby jest skrzeplina przylegająca do ściany naczynia, powodująca zamknięcie światła żylnych naczyń krwionośnych. Kolejnym etapem nieleczonej choroby zakrzepowo-zatorowej jest zespół pozakrzepowy żył, charakteryzujący się przebarwieniem skóry, owrzodzeniami oraz niewydolnością żylną. Skrzeplina przylegająca do ściany żyły może się oderwać i wraz z biegiem krwi przemieścić się do tętnicy płucnej, blokując jedną z jej gałęzi. Sytuacja taka powoduje powstanie zatoru płucnego i często jest przyczyną natychmiastowego zgonu. Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa w 50 % przebiega bezobjawowo, co skutkuje trudnościami w postawieniu diagnozy, z kolei zator tętnicy płucnej daje bardzo niecharakterystyczne objawy, co również znacznie utrudnia prawidłowe rozpoznanie.